BAŞARILI ANNE BABA OLMA:

1-Evlilikte uyum

Başarılı anne baba olmanın bazı ön gereklilikleri vardır. Bunların en önemlisi anne ya da baba adaylarının beden ve ruh sağlığı anlamında yeterli olma gerekliliğidir. Çocuklar uyumlu ve güvenli bir aile ortamında kişiliklerini sağlıklı geliştirme olanağı bulurlar. Bu nedenle eşlerin uyumu önem kazanır. Çocuk anne ve babanın birbirine karşı sevgi ve bağlılığını gördükçe ruh sağlığı yerinde bir birey olarak yaşama hazırlanır. Çekişmelerin, kırgınlıkların, kavga ve dayağın sürekli olduğu evlerde çocuklar kalıcı bunalımlara düşebilirler. Elbette ki eşler arasında tartışmalar olacaktır. Bu da hayatın bir gerçeğidir. İki insan ortak yaşamlarını sürtüşmesiz geçiremezler. Önemli olan bu sürtüşmelerin nasıl çözümlendiğidir. Çocuk, çözümleri görerek hayattaki sorunlara iyi hazırlanma fırsatını yakalamış olur. Tartışmaları çocuktan saklamak gereksizdir. Çocuk evde huzursuzluk varsa zaten hemen anlar ve tedirgin olur. Saklı huzursuzluk onu korkutabilir. Çocuk, evde huzursuzluk olduğunu sezdiği halde anne-babanın bir şey yokmuş gibi davranmaları çocuğun onlara olan güvenini sarsar. Eşler arasındaki ilişkinin çocuklar üzerinde kalıcı etkileri vardır. Karı kocanın birbiriyle ilişkisi çocuklara karşı takınılan tavrı etkiler. Örneğin; eşiyle sıcak, sevecen bir yakınlık kuramayan anne, tüm sevgisini çocuğa vererek onunla aşırı derecede bütünleşebileceği gibi, tam tersine öfkeli ve saldırgan bir tavır da geliştirebilir.

 2-Sevgi

Çocuğu sevmek, çocukla bütünleşmek, onunla bazı etkinliklerde beraber olmak ve bir birey olarak onun gerçeklerini anlamaya çalışmaktır. Çocuk kendisiyle birlikte geçirilen zamana eş olarak sevilip sevilmediğini anlar. Çocuk için sevgi temelde birlikte zaman geçirmek anlamına gelmektedir. Çocuk sevilmeden yaşayamaz. O bu sevgiyi yitirmemek için gösterdiği çaba sayesinde zamanla kendi kendini yönetmeyi öğrenir. Çocuğa zamanında yeterince verilmeyen sevgi de çeşitli sosyal ve duygusal nitelikte yaralar açabilir.

 3-Disiplin

Disiplin dediğimizde çocuğa istendik davranış ve alışkanlıkları kazandırmak, kendi kendini denetleme(iç denetim) anlamına gelen ahlak gelişimini sağlamayı kastediyoruz. Bu dıştan gelen bir zorlamayla olmaz. Çocukta, ilk disipline edilmesi gereken konular, okul öncesi dönemde yemek yeme, tuvalet alışkanlığı ve belirli saatte uyuma gibi temel alışkanlıklardır. Etkili bir disiplin oluşturabilmek için özgürlük sınırlarının neler olduğu önceden söylenmelidir. Disiplinin amacı düzenli, tutarlı ve sorumlu davranış alışkanlıkları kazandırmak olmalıdır.

Aşırı hoşgörü ve disiplin eksikliği, çocukta bencillik ve anti-sosyal davranışların ortaya çıkmasına sebep olabilir. Aşırı otoriter ve baskıcı katı disiplinde de, ana-babaya karşı korku, öfke ile nefret duygularının oluşumuna, çocuğun bağımlı veya isyankar olmasına neden olabilir. Freud’dan hayli etkilenen 68 kuşağının eğitimcileri “Çocuğu serbest bırakın, her istediğini yapsın, hevesi kalmasın, hiç azarlamayın, sadece sevgi verin” diye diye günümüzün serseri ruhlu, sabırsız, sorumsuz ve ahlaksız neslini yetiştirdiler elbirliği ile. Şimdilerde ise daha farklı sesler yükseliyor o taraflardan: “Çocuğa beklentilerinizi ve görevlerini söyleyin, hata yaparsa ceza verin, hatta hafifçe dövebilirsiniz bile.”